Cursussen en opleidingsaanbod

Effectieve communicatie tussen zorgprofessionals en cliënten kan bijdragen, direct of indirect, aan betere resultaten van de zorg.

Een goed gesprek tussen arts en cliënt kan leiden tot verminderde bezorgdheid bij de cliënt, met een direct positief gevolg voor de gezondheid. Het kan ook dat de communicatie op indirecte wijze effect heeft op de gezondheid, bijvoorbeeld als het gesprek leidt tot meer vertrouwen in de arts, waardoor de cliënt beter therapietrouw wordt. (Street, Makoul, Arora, & Epstein, 2009; Nivel, 2014).

In de beroepsprofielen van vele zorgdisciplines wordt de rol van communicator uitgebreid beschreven. Goed kunnen communiceren behoort tot de basisvaardigheden van de meeste zorgprofessionals. Vele ontwikkelingen in de zorg, zoals patiëntgericht handelen, patiënt empowerment, gezamenlijke besluitvorming en zelfmanagement doen een groot beroep op de communicatievaardigheden van de zorgprofessionals én van patiënten (Ouwens, van der Burg, Faber, & van der Weijden, 2012).

Immers, de communicatie speelt zich altijd af tussen minstens twee personen. Als de patiënt afasie heeft, dient de zorgprofessional die deze processen op een goede manier wil doorlopen, te beschikken over uitmuntende kennis, vaardigheden en attitude ten aanzien van communicatie. Een communicatiestoornis als afasie kan leiden tot barrières bij het gebruiken van diensten en informatie rond gezondheidszorg (Kagan & Simmons-Mackie, 2013).

Uit onderzoek van Hemsley, Werninck en Worrall (2013) blijkt dat mensen met afasie moeite hebben met het verkrijgen van informatie rondom hun zorgtraject en dat ze een verhoogde kans hebben op het ontvangen van ongepaste of inadequate zorg. Uit onderzoek blijkt ook dat zorgverleners minder tijd besteden aan het geven van informatie over zorggerelateerde onderwerpen aan personen met afasie dan aan mensen zonder afasie (Knight, Worrall, & Rose, 2006) en dat sommige zorgverleners afasie zien als een aanleiding om de cliënt minder te betrekken bij het formuleren van doelen en het plannen van de therapie (Leach, Cornwell, Fleming, & Haines, 2010).

Mensen met afasie hebben een hogere kans op complicaties na de beroerte, zoals een depressie (Nys et al. 2005). Communicatietrainingen voor zorgprofessionals verbeteren hun communicatie met PMA, Personen Met Afasie (Simmons-Mackie, Raymer, & Cherney, 2016; Horton, Lane, & Shiggins, 2016; Oostveen, 2016). Het verbeteren van de communicatieve vaardigheden van zorgprofessionals kan eraan bijdragen dat het zorgproces bij PMA op dezelfde manier verloopt als bij patiënten zonder communicatieve problemen. In de logopedische richtlijn ‘diagnostiek en behandeling van afasie’ (Berns et al., 2015) wordt aanbevolen dat logopedisten hun collega-zorgverleners trainen in het communiceren met mensen met afasie.

Specifiek wordt in de richtlijn aanbevolen dat logopedisten Supported Conversation for Adults with Aphasia (SCA™; Kagan, Black, Duchan, Simmons-Mackie, & Square, 2001) gebruiken bij het trainen van de communicatieve vaardigheden van zorgverleners en vrijwilligers die werkzaam zijn in een zorgorganisatie waar personen met afasie zijn. Deze aanbeveling leidt tot de organisatie van deze cursus.

Doel van Training Con-tAct is het communicatieve gedrag van zorgprofessionals te trainen, zodat de communicatie tussen zorgprofessionals en personen met afasie beter verloopt (Berns et al, 2019).

Een tweede doel van de training is dat de communicatieve toegankelijkheid van de zorgorganisatie voor personen met afasie toeneemt. Het uiteindelijke doel is dat personen met afasie zo optimaal mogelijk kunnen participeren in het zorgproces als personen zonder afasie.

De training bestaat uit twee contactmomenten met een theoretisch en praktisch deel, en tevens enkele thuisopdrachten om zelf de communicatiestrategieën te implementeren in de praktijk. De training heeft een kostprijs van 180 EUR per cursist en start vanaf 10 personen.